Hikayem​

Gökhan Atış 24 Eylül 1979’da İstanbul’da doğdu. Erken çocukluğunu İzmit’in köylerinde geçirdi. Denizci babası uzaklardayken evin küçük erkeği olarak, boyundan ve yaşından büyük bir sorumluluğu kalbinde taşıdı.
Ait hissetmediği bir toplumun kenarında, baskıcı bir okul ve ahlak sisteminin altında, ebeveyn çatışmalarının ve yokluğun ortasında büyüdü. Çocuk olmaktan yorularak ve yaralar alarak büyürken, özgürlüğü merak etti.
İstanbul’da liseli Gökhan, okulu kıran saatlerinde kiliselerin loşluğunda aşkla ve özgürlükle dolu hayaller kurmaya, şiirler ve hikayeler yazmaya, sokaklarda müzik yapmaya başladı. Kendi tayfasıyla 90’ları ince bir çizginin üstünde denge oyunu oynayarak geçmeyi başardı. Hayatta kaldı.
On sekizinde, aşk acısından kaçarken kendini Kıbrıs’ta Denizcilik Fakültesi’nde buldu; sonra da okyanuslara açıldı. Dokuz yıl gemilerde güverte zabiti (kaptan) olarak çalıştı. O süre, hem içinde hem dışında fırtınalardan geçti; en derin, en karanlık dipleri yaşadı.
Karanlığın ortasında kalbine bir umut ışığı doğdu; o ilhamla “Gaak ve Baap” adını verdiği romanı yazdı. Romanda, gemilerden ayrılmış bir denizci; hayatın amacını ve ruh eşini arayarak İran, Pakistan ve Hindistan yollarında yürürken, bilinçaltının karanlığından bilincin aydınlığına doğru ilerliyordu.
Kitabı yazdıktan yaklaşık altı yıl sonra, 11.11.11 tarihinde, o an delilik gibi görünen bir yola çıktı: Bizzat yazdığı yola. İşaretleri takip ederek bildiği rotayı yürüdü. İşaretler onu mucizelere ve aradıklarına götürdü.
Öyle hazineler buldu, içi öyle genişledi ki herkes kendi hazinelerini bulabilsin diye yaşadıklarını kaleme aldı. Böylece “Mucizeye Yolculuk I – Yazdığın Yolu Yürü” ve “Mucizeye Yolculuk II – Güçlü Kanat” kitapları doğdu.
Bugün, ruhunun ailesi dediği kızı Maya ve eşi Yuuka ile Hindistan’ın güneyinde; ormanların ve nehirlerin okyanusla buluştuğu bir yerde yaşıyor. Ruhsal rehberlik ve şifacılık yapıyor, seremonilerde alan tutuyor; yazıyor ve müzik üretiyor.
Gökhan Atış Strong Wings, her insanın “kendini bilmek” adını verdiği mucizevi bir dönüşüm yolunda yürüdüğünü söylüyor ve okuyucularını sessizce bu yolun merkezine davet ediyor.
“Aşk olsun.”